Carlijn ontdekt...
Carlijn ontdekt: het leven van een docent
Wat komt er kijken bij colleges geven aan studenten?
Als onderzoeker op de universiteit besteed ik veel van mijn tijd aan onderwijs. De belangrijkste, en toch wel de leukste taak van een docent is het contact met de studenten. Dat gebeurt via colleges in grote zalen, maar ook in werkcolleges waar studenten in kleinere groepen zelf aan de slag gaan, of in practica waarin studenten in een lab bijvoorbeeld hersenactiviteit meten. Ik wil natuurlijk goed beslagen ten ijs voor de studenten verschijnen, en daar gaat een hoop aan vooraf!
Carlijn (links op de foto) in het KinderKennisCentrum
Kennis opvijzelen
Zo gaf ik in december een college over de groei van het brein, vanaf de bevruchting totdat een kind volwassen is. Hierin besprak ik bijvoorbeeld dat zenuwcellen (of neuronen) in een holte ontstaan en zich dan via een soort ‘kabels’ naar de juiste locatie in de hersenen verplaatsen. Je kan je misschien voorstellen dat ik hier zelf de details niet meer over wist: ik heb dit geleerd toen ik zelf studeerde maar daarna heb ik er niets meer over gelezen. Om dit aan studenten te vertellen moest ik dus eerst mezelf bijspijkeren. Ik herlas de basisboeken en zocht de laatste inzichten op. Interessant, want zo heb ik zelf veel bijgeleerd.
Het belang uitleggen
Eenmaal op de hoogte was mijn de volgende vraag: hoe kon ik een groep tweedejaars psychologie studenten, die ongeveer 20 jaar zijn, met dit onderwerp boeien? De gemiddelde student is niet ontwikkelingspsychologie gaan studeren om te leren hoe neuronen zich verplaatsen in het brein. Eerst maar eens het belang uitleggen dus, namelijk dat een deel van de oorzaak van veel ontwikkelingsstoornissen of -fases in de hersenen ligt. Een leuk filmpje van opgroeiende kinderen doet het ook altijd goed. Deze video gebruik ik bijvoorbeeld om te laten zien hoe baby’s elkaar al aankijken om vervolgens samen de aandacht ergens op te richten.
(Lees verder onder de video)
In gesprek met 80 studenten
Daarnaast bedenk ik hoe ik studenten bij het college kan betrekken. De tijd dat de docent 1,5 uur praat en de student passief luistert is allang voorbij. Ik probeer studenten al tijdens het college na te laten denken over de stof: wat weten ze al, wat nog niet; en hoe kunnen ze de kennis toepassen op nieuwe problemen? Met een online quiz, vragen stellen en discussies tussen studenten laat ik ze hierover nadenken. Dat levert leuke taferelen op: 80 studenten die met elkaar in een collegezaal discussiëren. Eerst in tweetallen, wat een hoop herrie veroorzaakt. Het lukt gelukkig wel om de zaal daarna weer stil te krijgen, en dan geef ik het woord aan enkele studenten zodat zij hun ideeën met de rest kunnen delen.
Via onderwijs wil ik studenten zoveel mogelijk inzicht in hun vakgebied geven, en hen leren om kritisch naar ideeën en ontdekkingen te kijken.
Opperste concentratie
Via onderwijs wil ik studenten zoveel mogelijk inzicht in hun vakgebied geven, en hen leren om kritisch naar ideeën en ontdekkingen te kijken. Dit is nodig voor hun eigen baan en om bijvoorbeeld hulpverleners te helpen wetenschappelijke resultaten goed toe te passen in de praktijk. Daarnaast levert dit werk prachtige momenten op. Zoals studenten die het lukt om zelf een change blindness filmpje te maken, een student die naar aanleiding van mijn colleges heeft besloten ook de breinontwikkeling te willen onderzoeken, en opperste concentratie als studenten voor het eerst zelf hersenactiviteit meten. Maar ook de kritische opmerking dat het doel van de wetenschap niet moet zijn een ander te overtuigen, maar juist samen tot meer kennis en inzicht te komen. Op dat soort momenten glim ik van trots op ‘mijn’ studenten!
Een kijkje in de wereld van een kinderonderzoeker
In ‘Carlijn ontdekt’ geeft Carlijn van den Boomen een kijkje in de keuken. Wat komt er 
allemaal bij kijken als je onderzoek doet naar kinderontwikkeling?