Interview met deelnemer Regina: “Ik was altijd al benieuwd hoe wetenschappelijk onderzoek tot stand komt”

Lasse tijdens het onderzoek. Foto uit privéarchief

Bij het YOUth-onderzoek zijn vele verschillende mensen betrokken: ouders die deelnemen, onderzoekers die de data verzamelen, hoogleraren die het geheel overzien, verloskundigen die helpen met werven. Allemaal hebben ze zo hun eigen redenen om betrokken te zijn bij YOUth. Het komende jaar willen we jullie graag deelgenoot maken van de bijzondere, ontroerende en inspirerende verhalen die achter de schermen van ons onderzoekscentrum leven.

Achter de schermen van ons onderzoekscentrum vinden we talloze bijzondere, ontroerende en inspirerende verhalen. Zoals dat van Regina, die na meerdere miskramen het vertrouwen in haar lichaam terug moet vinden. “Iets in mij zei: deze zwangerschap is blijvend.”

“Als ik online of in de krant lees dat ‘uit onderzoek is gebleken dat’, ben ik altijd benieuwd hoe zo’n onderzoek tot stand is gekomen. Wetenschappelijk onderzoek interesseert me, ik vind het leuk om meer te weten te komen over de methodiek erachter. Als student Bestuurskunde was ik al regelmatig proefpersoon voor studenten Psychologie. De wetenschap komt steeds weer een stapje verder, steeds dichter bij oplossingen voor bepaalde problemen. Via YOUth kan ik daar heel direct aan bijdragen.

Mijn verloskundige wees me vier jaar geleden op het YOUth-onderzoek. Ik was zwanger van onze derde, Lasse, en we woonden nog in Maarssen. Ook hier dacht ik meteen: hoe zou dat in z’n werk gaan, onderzoek naar de hersenontwikkeling van kinderen? Daarbij vond ik die extra echo ook heel bijzonder; je mag heel uitgebreid naar je kindje kijken.”

”De sfeer in het KinderKennisCentrum is heel gemoedelijk”

“Lasse is inmiddels drie jaar, dus we zullen binnenkort wel weer uitgenodigd worden. De sfeer in het KinderKennisCentrum is heel gemoedelijk. Er is veel aandacht en respect voor moeder en kind. Als Lasse even moest slapen, kon ik daar gewoon rustig werken of een boekje lezen. De tijdsinvestering valt enorm mee, en er is veel flexibiliteit in het inplannen van de onderzoeksdagen.”

Regina en Lasse. Foto uit privéarchief

Nooit meer terug
“Ik ben geboren en getogen in Aalten, een dorp in de Achterhoek. Als het aan mijn man – destijds mijn vriend – Roel had gelegen, waren we niet weggegaan. Maar op mijn 18^e was ik heel resoluut: ik kom hier nooit meer terug. Ik wilde studeren, iets van de wereld zien. Gelukkig ging Roel met me mee. Na mijn studie in Nijmegen verhuisden we naar het midden van het land, waar ik ging werken bij een bankverzekeraar.”

”Er zijn momenten geweest dat ik dacht: wat zal ik het hier gaan missen”

“Gedurende onze twaalf jaar in de Randstad hebben we volop gebruikgemaakt van de faciliteiten die het leven daar bood. Maar vlak voor ik zwanger werd van Lasse begon het tóch te kriebelen. We woonden inmiddels in Maarssen – dat al veel stiller was dan de stad en waar onze oudste net zelfstandig naar het speeltuintje mocht – maar we hadden behoefte aan meer rust, meer ruimte, meer huis voor je geld. We waren bovendien bijna elk weekend bij de opa’s en oma in de Achterhoek. Ik vroeg me af waarom we in het midden van het land woonden. Alleen maar voor werk?”

Rijk
“Zelf vond ik het nog best spannend om terug te verhuizen. Er zijn momenten geweest dat ik dacht: wat zal ik het hier gaan missen. Maar Roel? Roel pakte z’n spullen in en weg was-ie [lacht]. Ook bij mij kwam het ‘thuis-gevoel’ snel genoeg, hoor. Ik weet nog dat we in het voorjaar in de tuin zaten te borrelen met vrienden. Het was vrijdag namiddag, de zon scheen, de kinderen ravotten in de tuin… ik voelde me heel rijk.

Lasse. Foto uit privéarchief

En ik was de Randstad zo weer ontwend. Een tijdje geleden liep ik op Utrecht Centraal de trap af richting de perrons. Uit de luidspreker klonk de stationstem: “Loop je even door? Dan is er ruimte voor iedereen.” Nou ja zeg! Als er iets is dat ik níét mis aan de Randstad, dan is het wel dat gejaagde.”

Een tweede
“Als je eenmaal een kind hebt, vragen sommige mensen vrij gemakkelijk of er al een tweede op komst is. Maar ze hebben geen idee. Het zwanger worden lukte bij ons wel, de zwangerschap voldragen niet. Ik heb vier miskramen gehad: een voor ik de oudste kreeg, en daarna nog drie. Ik weet nog dat ik dacht: poeh, een score van één uit vijf, dat is wel heel mager. Ik werd onzeker over mijn lichaam. Ook moest ik bij de bevalling van mijn oudste na 42 weken ingeleid worden. Normaal geeft je lichaam dat toch zelf aan?, dacht ik. Waarom doet de natuur haar werk niet, is er iets mis met mij?

Na de vierde miskraam hebben we een onderzoek laten doen. Je bent toch bang dat die ene voldragen zwangerschap een toevalstreffer was, je gaat op zoek naar een verklaring. We gingen met z’n drietjes op vakantie naar Bali en daar zeiden Roel en ik tegen elkaar: er is niets ernstigs aan de hand, we hebben gewoon pech. En inderdaad bleek dat er bij het onderzoek geen bijzonderheden waren gevonden. Toen ik het hoorde was ik zwanger van de tweede en op dat moment zei iets in mij: deze zwangerschap is blijvend. Acht maanden later werd onze prachtige dochter geboren.”

”Hoe meer prikkels, hoe beter”

“Met de geboorte van Amber kwam het vertrouwen in mijn lichaam terug. Het hielp ook om erover te praten en me te focussen op alle dingen die wel goed gingen, zoals de borstvoeding. Misschien is het een beetje een glas halfvol/halfleeg-situatie – hoewel 2014 echt wel een klotejaar was, hoor. Maar ik ben er het type niet naar om lang te zwelgen. Ik stop mijn verdriet niet weg, ik praat er wel over, maar als ik de situatie toch niet kan veranderen, wil ik dóór. Bovendien denk ik weleens: als ik die miskramen niet had gehad, was Amber er niet geweest. Door er op zo’n manier naar te kijken, ben ik misschien wel extra dankbaar.”

Prikkels
“Als kind was ik al met honderd dingen tegelijk bezig. Ik sprak mensen gemakkelijk aan, ik was helemaal niet verlegen. In ons gezin zijn we allemaal heel energiek. Mijn man doet aan voetbal, hardlopen, mountainbiken… hij is veel buiten, en hij klust graag. Bij mij uit het zich meer in mijn werk, sociale afspraken, en alle activiteiten die ik nog buitenhuis doe, zoals toneel en vrijwilligerswerk. Hoe meer prikkels, hoe beter. Ik voel me vermoeider als ik op tijd naar bed ga omdat ik me verveel, dan wanneer ik laat op bed lig na een drukke avond bij de toneelvereniging.

Lasse. Foto uit privéarchief

Roel en ik werken allebei 32 uur. Woensdag is eigenlijk mijn huishoud-dag, maar het was vandaag zulk mooi weer dat ik tegen Lasse zei: kom, we gaan naar de speeltuin. We zijn een heel stuk gaan fietsen, het buitengebied in, naar een speeltuin waar we nog nooit waren geweest. Gewoon even wat anders, langs de tractors, de koeien, de lammetjes. Pluk de dag. Schoonmaken komt later wel weer!”

**
Regina ten Have is change manager bij de Volksbank. Ze doet sinds 2017 mee aan het YOUth-onderzoek, samen met haar jongste zoon Lasse. Regina is getrouwd met Roel. Lasse heeft een zus, Amber (6) en een broer, Sepp (9).